Rozdzial 7

~~~~~~~Olcia~~~~~~~

- Hhahahahah.- Zaczął śmiać się Niall bez opanowania.- Pro…. Prze….- Nie mógł nic z siebie wydusić.

- Przestańcie.- Tym razem to ja chciałam uspokoić chłopców, lecz gdy oberwałam jednym z jajek sama dołączyłam się do bity.

            Rzucaliśmy się tak chyba z pół godziny, gdy naglę Louis popchnął Niall’a  ten spadł na mnie przy czym ja spadłam na podłogę po drodze uderzając ręką w stolik.

Zapadła cisza. Pierwszy podszedł do mnie blondyn.

- Ola, nic ci się nie stało.!?

Nie mogłam się ruszyć. Byłam taka… sparaliżowana, a przede wszystkim moja ręka.

- Ola, coś ci się stało.!?- Powtórzył już przerażony chłopak.

- Nie wiem, nie mogę ruszać ręką.- Odpowiedziałam próbując wstać.

Niall zauważył jak się siłowałam z ciałem i mi pomógł. Innych chłopaków zatkało… Horan razem z Mają pomogli mi przejść na łóżko na, którym usiadłam, a wokół mnie cała reszta.

- Pokaż tą rękę. – Powiedział naglę Liam.

Ręka mi się cała drżała.

- Możesz ruszać palcami.?- Zapytał zaniepokojony Zayn.

- Chyba.. sss…. Nie.- Powiedziałam próbując ruszać.

- Wolałbym nie ryzykować, dlatego najlepiej będzie jak pojedziesz do szpitala.- Powiedział Liam.

- Może się obejdzie.? – Zapytałam.

- Myślę, że lepiej jak pojedziesz.- Postanowił odezwać się tym razem Harry.

- Choć zawiozę cię.- Powiedziała Maja.

- Jak chcecie to ja was obie zawiozę.- Powiedział Lou.

- Heeeh. Ale na pewno się nie obejdzie.? Może do jutra wydobrzeje. Zobaczcie już prawię mogę ruszać- Powiedziałam i próbowałam ukryć łzy, które poleciały mi przez ten ból.

- Olcia, wiem… Ale zobacz masz strasznie spuchniętą.- Powiedział Niall.- Nie zachowuj się jak dziecko.

- Przepraszam…

- Jak chcesz to pojedziemy sami.- Wyszeptał mi do ucha.- Jak tylko chcesz.

- To chyba będzie dobry pomysł.- Stwierdziłam.- Słuchajcie ja pojadę z Niallerem, a wy tu poczekajcie.

- Dobrze.- Kiwnęli wszyscy głowami na znak porozumienia.

Chłopak pomógł mi wstać i nałożyli na mnie swoja bluzę jako, że moja kurtka była obcisła.

 Już po chwili byliśmy w poczekalni w szpitalu.

- Mam wejść z tobą.?- Zapytał opiekuńczo chłopak.

- A byś mógł.?

- Jeśli tylko chcesz to mogę. Będę przy tobie.- Powiedział przy czym mnie przytulił.

-Proszę, następny pacjęt.- Wyszła pielęgniarka z gabinetu.

Weszliśmy.  

- Co się stało.? – Zapytał wesoło, zmęczony lekarz.

- Chyba…- Zaczęłam, lecz Niall za mnie dokończył.:

- Upadła na podłogę przy czym uderzyła ręką o stół.

- Nie brzmi za ciekawie. Stąd widać, że ręka jest mocno spuchnięta. Nawet nie będę badał na razie tylko poproszę o przejście do gabinetu nr. 169, zrobią tam pani prześwietlenie. A następnie proszę tutaj z powrotem przyjść.

***

Byliśmy już po prześwietleniu i badaniu lekarza, teraz wystarczyło czekać na diagnozę.

- No więc kość jest złamana z lekkim przemieszczeniem. Zaraz nastawimy pani kość a następnie założymy gips.

Spojrzałam przerażona na chłopaka, który stal koło mnie.

- Proszę się nie bać.- Pocieszał mnie lekarz.

             Po chwili siedziałam na fotelu (obok mnie blondyn), a pielęgniarka wstrzykiwała mi znieczulenie. Zamknęłam oczy. Nie chciałam patrzeć. Pamiętam jeszcze jak to Maja miała złamaną ręke i jak jej nastawiali… Jak płakała z tego bólu, a było to niecałe dwa lata temu…

Po chwili poczułam straszliwy ból. Łzy leciały mi po policzkach. Poczułam jak Niall przytula się do mnie i głaszcze mnie po policzku, szepcząc przy tym: Spokojnie, nie jest na pewno tak źle. Ból nie chciał ustać. Chciałam stamtąd uciec… Ale nie mogłam. Wtuliłam się jeszcze mocniej do chłopaka i zamknęłam oczy tak bardzo jak tylko mogłam. 

Po pewnym czasie usłyszałam glos blondyna.:

- Już po wszystkim, zobacz.

Otworzyłam oczy, miałam na mojej ręce gips.

 Spojrzałam na niego i powiedziałam tylko jedne prosto słowo z serca,: „Dziękuje’’. Chłopak spojrzał mi prosto w oczy.

- Nie ma za co. Co powiesz na małe ognisko u nas w domu.?

- Bardzo chętnie.- Odpowiedziałam już wsiadając do auta.

***

-  I co.? Wszystko dobrze.?- Wszyscy rzucili się na mnie.

- Mam złamana rękę.- Powiedziałam.

- Współczuje.- Powiedziała Maja.- Bolało prawda.?

Spojrzałam na Niall’a.

- Nie było aż tak źle. – Odpowiedziałam uśmiechnięta.

- To robimy to ognisko czy nie.!? Jestem strasznie głodny.- Powiedział roześmiany Nialler.

- Już jest wszystko przygotowane.- Powiedział Zayn.

- Ale jak.?- Zapytałam ze zdziwieniem. Przecież tylko Niall i ja wiedzieliśmy o ognisku.

- Mamy swoje sposoby.- Zaśmiał się Louis.

~~~~~~~Maja ~~~~~~~      

Wszyscy usiedliśmy wokoło ogniska. Louis i Zayn usiedli koło mnie. Wszyscy świetnie się bawili. Niall grał na gitarze, a my wszyscy śpiewaliśmy przeróżne piosenki.

Było miło tak posiedzieć. Szkoda mi było bardzo Olcii. Niewinna przyszła mi na pomoc z Niallerem a jeszcze za to ucierpiała. Tyle musiała wycierpieć … Pamiętam jak ja to przeżywałam tyle , że u mnie były poważne powikłania i miałam kilka operacji… Mam nadzieje że Olke to nie spotka.

- Co tak myślisz.?- Zapytał Zayn zakłócając moje rozmyślenia.

- A tak … Pomyśleć chyba mogę, no nie.? – Zaśmialiśmy się.

- Nie wiem czy ktoś ci już to mówił, ale masz piękne oczy.- Powiedział.

- Ej.!- Wyrwał się Lou.

- Co .? – Zapytałam z Zayn’em równocześnie.

- Nie, nic.- Zaczął.- Wiecie jest już dobrze po północy może pójdziemy już spać.?

- Ale zmieniasz temat. – Zaczął droczyć się Zayn.

- Wiecie racja. – Stwierdził Liam.- Choć pokaże ci gdzie będziesz spala.

~~~~~~~Niall~~~~~~~

            Gdy tylko Maja znikła z Liam’em wszyscy zaczęli się rozchodzić, więc i ja poszłem się przebrać w piżamę jako, że już nie miałem siły się umyć. Weszłam do pokoju, położyłem się na łóżku i zacząłem przeglądać twittera. Ktoś zapukał.

- Proszę.!

- Nie przeszkadzam.? – Usłyszałem znajomy glos Oli.

- Nie spokojnie, siadaj.- Uśmiechnąłem się.

- Wczoraj ty do mnie dzisiaj ja do ciebie.- Zaśmiała się.- Chciałam ci bardzo podziękować, że pojechałeś ze mną.

- Proszę.- Miała taki słodki glos.- A jak ręka.? Już lepiej.?

- Jeszcze trochę boli, ale już jest lepiej. Chcesz się podpisać.? – Zaśmiała się.

- A na pewno tego chcesz.?- Upewniałem się.

- Inaczej bym ci nie proponowała.- Olcia podała mi  markera a ja napisałem na jej śnieżnym gipsie.: „Niall. Xx ”.- Dziękuje.

- Jeszcze raz bardzo cię przepraszam. Ciągle myślę co by było gdybyś przypadkiem głową uderzyła o ten przeklęty stolik.

 - Daj spokój. Cieszmy się że mam tylko rękę w gipsie. Co robisz.?

- Sprawdzam twittera. Zawsze mam tyle powiadomień…- Westchnełem.

- Fani.. Zgadłam.?

- Tak.

Dziewczyna położyła się koło mnie i patrzyła co robię.

- Jak to jest mieć tyle fanów.?- Zapytała.- Nawet na ulice nie możesz wyjść…

- No tak. Ale czasami spotyka się takie wspaniałe dziewczyny jak ty. – Myślałem, że źle coś powiedziałem jako że nie uzyskałem odpowiedzi. Spojrzałem w stronę Oli i wszystko się wyjaśniło. Zasnęła… Odłożyłem laptopa i położyłem się prawie na końcu łóżka. Dziewczyna chyba jeszcze dobrze nie spala, ponieważ przybliżyła się do mnie i mnie mocno przytuliła mówiąc.: ,, Jeszcze raz dziękuje”. Zasnąłem z wielkim uśmiechem na twarzy.